Majestic 12
Majestic 12, znane również jako MJ-12, to tajemnicza grupa zarządzająca, skomponowana z ekspertów naukowych oraz wybitnych postaci wojskowych. Jej geneza jest ściśle powiązana z incydentem w Roswell, który miał miejsce w roku 1947, gdzie MJ-12 miało kluczową rolę w zabezpieczaniu miejsca zdarzenia.
Działania i Cele MJ-12
W dalszym ciągu swojej działalności, organizacja ta zdecydowanie dążyła do minimalizowania i dyskredytowania informacji na temat niezidentyfikowanych obiektów latających (NOL), a także zajmowała się koordynacją działań mających na celu odzyskiwanie szczątków obcych statków kosmicznych i ich załóg, które rozbiły się na terytorium Stanów Zjednoczonych. Jednym z zadań MJ-12 było również dogłębne badanie zgromadzonych danych, dowodów i technologii związanych z NOL, aby uzyskać jak najpełniejszy obraz tego fenomenu.
Kontrowersje i Teorie Spiskowe
Istnieją teorie sugerujące, że finansowanie MJ-12 pochodziło z nielegalnego handlu narkotykami, przy wsparciu CIA, a także, że organizacja ta miała swój udział w zamachu na prezydenta Johna F. Kennedy’ego. Kennedy, który miał zamiar ujawnić społeczeństwu tajemnice dotyczące NOL, został rzekomo zamordowany przez agenta Secret Service kierującego jego limuzyną, co miało być widoczne na nieujawnionym (od razu) publicznie materiale filmowym Zaprudera.
Początki i Rozwój MJ-12
24 września 1947 roku, na wniosek dra Vannevara Busha i sekretarza obrony Jamesa V. Forrestala, prezydent Harry Truman zainicjował utworzenie „Operacji Majestic 12”. Wilbert Smith, w swoim memorandum „Projekt Magnet” z 21 listopada 1950 roku, wspominał o „Małej grupie pod przewodnictwem dra Vannevara Busha”.
Rozbudowa MJ-12
Z biegiem czasu, skład zespołu rozszerzył się do 32 osób, z których dwunastu kluczowych członków oznaczono symbolem MJ-12, przyznając im pełnię kontroli nad projektem. Cała grupa Jason Society otrzymała kodowe oznaczenia od J-1 do J-32, przy czym dyrektor CIA, jako J-1, stanął na czele MJ-12, które odpowiadało bezpośrednio przed prezydentem Stanów Zjednoczonych.
Infrastruktura i Finansowanie
Projekt ten generował ogromne koszty, a dla potrzeb MJ-12 zbudowano specjalny ośrodek w stanie Maryland, dostępny tylko drogą powietrzną, zwanym „The Country Club”, na terenie podarowanym przez rodzinę Rockefellerów. MJ-12 funkcjonowało przynajmniej do roku 1989, a według dostępnych informacji, żaden z pierwotnych członków nie jest już żywy.
Tajemnica Trwa
Dostęp do ośrodka wymagał najwyższego poziomu zaufania – Ściśle Tajne Majic. Obecnie pojawiają się spekulacje, że MJ-12 nadal funkcjonuje, lecz pod inną nazwą.
Największy zbiór informacji na temat
dokumentów oraz zagadnienia Majestic 12
Domniemana Pierwsza grupa Majestic 12
Dr Lloyd V. Berkner (1905-1967) był wybitnym naukowcem, którego działalność naukowa znacząco przyczyniła się do rozwoju badań kosmicznych. W roku 1964 objął stanowisko zastępcy sekretarza w Połączonej Radzie do spraw Badań i Rozwoju, kierowanej przez Vannevara Busha. Berkner przewodził specjalnemu komitetowi, który odegrał kluczową rolę w powołaniu Grupy Oceny Systemów Uzbrojenia, znanej również jako Grupa Oceny Systemów Broni. Był również aktywnym członkiem Grupy Robertsona – naukowego zespołu doradców ds. Niezidentyfikowanych Obiektów Latających (NOL) przy Białym Domu, utworzonego z inicjatywy CIA w 1953 roku.
Dr Detlev Bronk (1897-1975) zyskał międzynarodowe uznanie jako fizjolog lotniczy i biofizyk. Pełnił wiele prestiżowych funkcji, w tym przewodniczącego Narodowej Rady ds. Badań oraz Narodowej Akademii Nauk, był także rektorem Uniwersytetu Johna Hopkinsa oraz Uniwersytetu Rockefellera. Jako członek Rady Medycznej Komisji Energii Atomowej, współpracował z Edwardem Condonem, późniejszym liderem projektu NOL na Uniwersytecie Kolorado, w ramach Narodowego Laboratorium Brookhaven. Bronk wprowadził termin EBE (Extraterrestrial Biological Entities), odnoszący się do biologicznych istot pozaziemskich.
Dr Vannevar Bush (1890-1974) jest uznawany za jednego z najwybitniejszych amerykańskich naukowców, którego praca naukowa i badawcza miała ogromny wpływ na rozwój technologii. Jako przewodniczący Narodowego Komitetu Doradczego ds. Aeronautyki oraz założyciel Narodowej Rady Badań Obronnych i Biura Badań Naukowych i Rozwoju, Bush odegrał kluczową rolę w realizacji Programu Manhattan, który doprowadził do stworzenia pierwszej bomby atomowej. Po wojnie kierował Połączoną Radą do spraw Badań i Rozwoju. Bush był również zaangażowany w badania nad NOLami, co było trzymane w ścisłej tajemnicy przez rząd USA.
Sekretarz James V. Forrestal (1892-1949) przed swoją tragiczną śmiercią pełnił funkcję Sekretarza Obrony, a wcześniej Sekretarza Marynarki Wojennej. Jego zaangażowanie w sprawy bezpieczeństwa narodowego i incydent w Roswell miało duży wpływ na jego życie osobiste, co ostatecznie przyczyniło się do jego załamania psychicznego i samobójstwa w 1949 roku.
Gordon Gray (1909-1982) był zastępcą sekretarza Departamentu Wojsk Lądowych i pełnił wiele ważnych funkcji w administracji rządowej, w tym specjalnego doradcy prezydenta Trumana. Jego działalność obejmowała kierowanie Radą Strategii Psychologicznej CIA oraz przewodniczenie tajnej Grupie 54/12, co świadczy o jego głębokim zaangażowaniu w kwestie bezpieczeństwa narodowego.
Admirał Roscoe H. Hillenkoetter (1897-1982) był trzecim dyrektorem Centrali Wywiadu i pierwszym dyrektorem CIA. Jako jeden z pierwszych szefów wywiadu otwarcie przyznawał, że NOLe są realne, krytykując jednocześnie oficjalne stanowisko rządu dotyczące utajniania i bagatelizowania tych zjawisk.
Generał Hoyt S. Vandenberg (1899-1954), po wybitnej karierze wojskowej, jako dyrektor CIA i szef sztabu lotnictwa, miał decydujący wpływ na politykę USA wobec NOLi, w tym na decyzję o zniszczeniu dokumentów sugerujących pozaziemskie pochodzenie tych obiektów.
Dr Jerome Hunsaker (1886-1984), wybitny konstruktor samolotów i przewodniczący Narodowego Komitetu Doradczego ds. Aeronautyki, miał nieoceniony wkład w analizę materiałów znalezionych w Roswell.
Dr Donald H. Menzel (1901-1976), astronom z Uniwersytetu Harvarda, znany z sceptycznego podejścia do NOLi, okazał się mieć tajne powiązania z NSA i CIA, co było zaskoczeniem dla wielu badaczy fenomenu NOL.
Generał Robert M. Montague (1899-1958) był dowódcą bazy w Sandia, kluczowej dla testów najnowszej broni, co podkreśla jego rolę w rozwoju amerykańskiego arsenału nuklearnego.
Generał Nathan F. Twining (1897-1982), jako głównodowodzący różnymi jednostkami wojskowymi i przewodniczący Połączonych Szefów Sztabów, miał znaczący wpływ na politykę obronną USA, w tym na podejście do zjawiska NOL.
Admirał Sidney W. Souers (1892-1973), pierwszy dyrektor Centralnego Wywiadu i zastępca sekretarza Rady Bezpieczeństwa Narodowego, odegrał ważną rolę w kształtowaniu początków amerykańskiego wywiadu i polityki bezpieczeństwa.